Τα τελευταία δύο χρόνια, ήταν εξαιρετικά δύσκολα για τους περισσότερους επαγγελματίες υγείας. Η κοινωνία έφτασε σε σημείο να αμφισβητεί βασικές αρχές της ιατρικής επιστήμης, δεδομένες μέχρι τώρα, κάτι το οποίο κλόνισε την εμπιστοσύνη και δημιούργησε ανασφάλεια στους ανθρώπους.
Όντας καταπονημένοι από τις πολλές ώρες εργασίας, οι εργαζόμενοι στον χώρο της υγειονομικής περίθαλψης αρχικά αναγνωρίστηκαν ως «ήρωες», αλλά πολλές φορές και ως στόχοι μίσους, βίας και αδιαφορίας από τον κόσμο.
Τα τελευταία δύο χρόνια, ήταν μια περίοδος αναμέτρησης από πολλές απόψεις. Η πανδημία της COVID-19 έφερε στο φως τις αδυναμίες του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης, τις φυλετικές ανισότητες και τον ρόλο μας μέσα σε αυτό.
Ήταν μια περίοδος απώλειας και θλίψης, αλλά ταυτόχρονα και ανθεκτικότητας και ελπίδας.
Οι εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας συνέχισαν να δίνουν το 100% του εαυτού τους, κάνοντας το καλύτερο δυνατό για να φροντίσουν τους ασθενείς και να σώσουν ζωές, παρά τον τεράστιο προσωπικό κίνδυνο.
Έδειξαν ο ένας στον άλλο, αλλά και στον κόσμο πως είναι δυνατοί, ευπροσάρμοστοι και ικανοί για πολύ περισσότερα από όσα πιστεύαμε πως ήταν δυνατόν.
Ωστόσο, η πανδημία ανέδειξε και την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης, με την κούραση να γίνεται εμφανής. Το χρονικό σημείο όπου έφτασαν στα όριά τους δεν άργησε να έρθει.
Προφανώς είναι άνθρωποι και όχι μηχανές, γι αυτό και δεν θα μπορούσαν να συνεχίσουν με τους ρυθμούς αυτούς, για πάντα.
Η αύξηση της ευαισθητοποίησης των γιατρών σχετικά με την ευεξία τους ύστερα από τη δύσκολη περίοδο αυτή, ήταν μία θετική εξέλιξη. Επιτέλους αναφερθήκαμε ανοιχτά στους παράγοντες που οδηγούν στην εξουθένωση και τον αντίκτυπό της στη ζωή και την εργασία.
Η συζήτηση αυτή, θα πρέπει να συνεχιστεί και μετά το τέλος της πανδημίας, ώστε να οδηγήσει σε μία μόνιμη αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο εκτιμούμε και υποστηρίζουμε τους επαγγελματίες υγείας μας.
Αλλά και γενικά, η υγεία και η ευεξία είναι δύο σημαντικοί παράγοντες που θα πρέπει να λαμβάνονται υπ όψη σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής.
Έχουν περάσει πάνω από δύο χρόνια από τότε που ξεκίνησε η πανδημία και κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε πόσα έχουν αλλάξει. Τόσα πολλά που έχουν χαθεί, αλλά ταυτόχρονα έχουν κερδηθεί άλλα τόσα.
Έχουμε μάθει περισσότερα για τον εαυτό μας, για τους άλλους και έχουμε καταλάβει τη σημασία φροντίδας της ψυχικής μας υγείας. Έχουμε δει τη δύναμη της συλλογικότητας και το πόσο σημαντική είναι αυτή όταν υπάρχει ένας κοινός στόχος.
Η εξουθένωση των επαγγελματιών στην υγεία, ως αποτέλεσμα της πανδημίας
Καθώς κοιτάζουμε μπροστά, ας θυμηθούμε τα μαθήματα που πήραμε. Η ψυχική και σωματική υγεία όλων των επαγγελματιών υγείας κλονίστηκε, ύστερα από την έντονη εξουθένωση που επέβαλλαν οι απαιτήσεις της πανδημίας.
Πολλοί έκαναν την αυτοκριτική τους, αναθεώρησαν τη στάση τους κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης κατάστασης, άλλοι πάλι φαίνεται πως αρνήθηκαν τις πραγματικές προκλήσεις.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι είμαστε όλοι διαφορετικοί, κάτι που είναι φυσιολογικό. Πρέπει επίσης να προσέχουμε τα λόγια και τις πράξεις μας. Όλοι μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά στη ζωή κάποιου, είτε πρόκειται να έχουμε θετικό είτε αρνητικό αντίκτυπο.
Ας επιλέξουμε να είμαστε το φως για τους άλλους, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Η πανδημία μας ανάγκασε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο ζούμε, εργαζόμαστε και αλληλοεπιδρούμε μεταξύ μας. Ήταν μια εποχή μεγάλων προκλήσεων αλλά και μεγάλων ευκαιριών.
Ωστόσο, για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες, πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να υπερασπιστούμε αυτό που γνωρίζουμε ότι είναι αληθινό.
Οι γιατροί και πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης, έχουν ήδη εκπαιδευτεί στα δύσκολα περνώντας από τον μαραθώνιο της εξειδίκευσής τους.
Γνωρίζουν πώς είναι να θυσιάζεις την προσωπική σου ζωή και τις κοινωνικές επαφές, λόγω των ακραίων απαιτήσεων της εκπαίδευσής τους.
Θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν πως κατά κάποιο τρόπο, η εκπαίδευσή τους, τους έχει προετοιμάσει για τις καταστάσεις που θα αντιμετωπίσουν αργότερα στην κοινωνία.
Επιστήμονες, υποστηρικτές και ταυτόχρονα άνθρωποι… Οι επαγγελματίες υγείας μας συνεχίζουν το έργο τους, ανταποκρινόμενοι σε κάθε πρόκληση που τους περιμένει. Ας πιστέψουμε σ’ αυτούς.
